مقایسه تأثیر محیط تمرین رقابتی و غیر رقابتی بر یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون در نوجوانان رقابت جو و غیررقابت جو

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو نوع محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی- حرکتی (سرویس بلند بدمینتون) در نوجوانان بود. نمونه های تحقیق حاضر را 60 دانش آموز پسر (16-15سال) مدارس دبیرستان شهرستان گناباد که به وسیله نمونه گیری خوشه ای تصادفی و سپس پرسشنامه جهت گیری ورزشی، در چند مرحله انتخاب شدند، تشکیل دادند. همه آزمودنی ها در مهارت سرویس بلند بدمینتون مبتدی بودند. آزمودنی ها با انجام پیش آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند و سپس آزمودنی های هر گروه در دو گروه تمرین در محیط رقابتی و غیررقابتی جایگزین شدند. برای ایجاد رقابت از مدل رقابتی مارتنز استفاده شد. گروه ها در شرایطی رقابتی و غیررقابتی به مدت 4 هفته، 3 روز در هفته، 15 کوشش در هر جلسه به تمرین پرداختند. آزمون سرویس بلند بدمینتون اسکات و فاکس و پرسشنامه جهت گیری ورزشی (soq) مارتنز به عنوان ابزار این پژوهش استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس مرکب و آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و تی استیودنت، در سطح p? /.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که نوجوانان رقابت جو در محیط تمرینی رقابتی و نوجوانان غیررقابت جو در محیط تمرینی غیررقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. یکی از یافته های دیگر این تحقیق این بود که گروه تمرین در محیط غیررقابتی نسبت به گروه تمرین در محیط رقابتی در آزمون یادداری کاهش عملکرد معنی داری را تجربه کردند.